- broń krótka
- broń krótka {{/stl_13}}{{stl_7}}'rewolwer lub pistolet': {{/stl_7}}{{stl_10}}Strzelać z broni krótkiej. Pozwolenie na posiadanie broni krótkiej. {{/stl_10}}
Langenscheidt Polski wyjaśnień. 2015.
broń krótka
Look at other dictionaries:
broń — ż V, DCMs. broni; lm M. bronie, D. broni 1. zwykle blm «narzędzie walki, każda rzecz służąca do obrony własnej lub do rażenia nieprzyjaciela; oręż» Broń myśliwska, sportowa, wojskowa. Broń przeciwlotnicza, przeciwpancerna. Broń ręczna,… … Słownik języka polskiego
krótki — krótkitszy 1. «mający małą długość; niedługi» Krótka sukienka. Krótkie włosy. ∆ Krótki wzrok → krótkowzroczność ∆ Krótka seria «niewielka ilość czegoś (zwykle o produkcji odzieży)» ∆ Gotować, dusić w krótkim sosie mięso, jarzyny «gotować, dusić… … Słownik języka polskiego
krótki — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ib, krótkitszy {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} mający małą długość (w stosunku do typowej, zwykłej długości czegoś, w stosunku do potrzeb, oczekiwań); niedługi : {{/stl 7}}{{stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
pistolet — m IV, D. u, Ms. pistoletecie; lm M. y 1. «krótka broń palna, przeznaczona do strzelania z ręki na bliskie odległości amunicją o energii mniejszej niż w amunicji karabinowej» Nabić pistolet. Strzelić, wypalić z pistoletu. ∆ Pistolet maszynowy… … Słownik języka polskiego
bębenkowiec — m II, D. bębenkowiecwca; lm M. bębenkowiecwce, D. bębenkowiecwców pot. «krótka wielostrzałowa broń palna zaopatrzona w bębenek; rewolwer bębenkowy» … Słownik języka polskiego
buława — ż IV, CMs. buławawie; lm D. buławaaw 1. «krótka laska zakończona ozdobną gałką, często wysadzana drogimi kamieniami; w dawnej Polsce symbol władzy hetmańskiej, obecnie w wielu armiach oznaka władzy marszałkowskiej» Buława hetmańska, marszałkowska … Słownik języka polskiego
kordzik — m III, D. a, N. kordzikkiem; lm M. i «krótka broń boczna; sztylet z ozdobną rękojeścią noszony w wojsku polskim przez oficerów i podoficerów niektórych broni (np. lotnictwa)» … Słownik języka polskiego
puginał — m IV, D. u, Ms. puginałale; lm M. y hist. «rodzaj sztyletu, krótka broń sieczna pochodzenia wschodniego, używana do końca XV w.» ‹wł.› … Słownik języka polskiego
rewolwer — m IV, D. u, Ms. rewolwererze; lm M. y «wielostrzałowa, krótka broń palna, z magazynkiem nabojowym w kształcie bębenka obracającego się za każdym pociągnięciem spustu; używana do strzelania na bliskie odległości» Rewolwer sześciostrzałowy. Nabić… … Słownik języka polskiego
sztylet — m IV, D. u, Ms. sztyletecie; lm M. y 1. «krótka, kłująca broń biała mająca cienkie, ostro zakończone, proste ostrze o przekroju trójkątnym» Pchnąć, przebić sztyletem. 2. druk. «narzędzie zecerskie w postaci grubej igły stalowej osadzonej w… … Słownik języka polskiego
